Το να ντύνομαι σχεδόν το ίδιο έχει ελαφρύνει την ψυχολογία μου
Ποτέ δεν έχω πειραματιστεί πάρα πολύ όσον αφορά το ντύσιμο, αλλά πριν προσπαθήσω να διαφοροποιηθώ περισσότερο, δοκίμασα περισσότερα και μάλιστα ρούχα με τα οποία δεν ένιωθα εντελώς άνετα. Ούτε η έλλειψη χρόνου που συνεπάγεται η μητρότητα είχε απαλύνει εκείνα τα καθήκοντα που είχα επιβάλει στον εαυτό μου για να τα καταφέρνω πάντα σε όλα. Αλλά εδώ και τρία χρόνια –ναι, συμπίπτει με την πανδημία και με όλους εκείνους τους μήνες που δεν έβγαινε κανείς από το σπίτι και τα άνετα ρούχα ήταν το νέο μαύρο φόρεμα– έχω δει σχεδόν το ίδιο. Το να ντύνομαι «πρακτικά το ίδιο» δεν σημαίνει απαραίτητα ότι επαναλαμβάνω πολλά, αν και είναι αλήθεια ότι η συνειδητή και βιώσιμη κατανάλωση και η επένδυση σε λιγότερα αλλά καλύτερης ποιότητας ρούχα είναι επίσης ένα άλλο μάντρα για μένα.
Εννοώ να δημιουργήσω ένα είδος στολής με ρούχα που μοιάζουν αρκετά σε χρώματα, υφάσματα και σχέδια που θα με βοηθήσουν να ελαφρύνω αυτό που ήταν ψυχικό φορτίο για μένα. Η συνεχής λήψη καθημερινών αποφάσεων μπορεί να εξαντλήσει ενέργεια, και στην περίπτωση μου η προσπάθεια να πείσω τον εαυτό μου ότι μπορούσα να πειραματιστώ με ρούχα (και να νιώθω άνετα ταυτόχρονα) μου στερούσε κάποια ψυχική άνεση. Γι’ αυτό αφοσιώθηκα στην αγορά basic ρούχων εδώ και πολύ καιρό – είμαι από αυτούς που αγοράζουν το ίδιο ρούχο σε πολλά χρώματα.
Προφανώς για πολλούς ανθρώπους το να παίζουν με τα ρούχα και να δημιουργούν διαφορετικές εμφανίσεις κάθε μέρα είναι ένα κίνητρο που τους δίνει ενέργεια. Αλλά δεν είναι η περίπτωση μου. Και παρόλο που μια άλλη εναλλακτική λύση για να μειώσετε τα φορτία αυτού του τύπου (χωρίς να εγκαταλείψετε τους πειραματισμούς όσον αφορά τα ρούχα) μπορεί να είναι η προετοιμασία των ρούχων της εβδομάδας εκ των προτέρων σε ένα μέρος της ντουλάπας – σύμφωνα με τον τρόπο που το κάνει ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ακριβώς όπως το λέει ο ίδιος στο ντοκιμαντέρ του Netflix.
