Η πρώτη φορά που πρόσεξα μια αστάθεια στον κύκλο μου, ήταν το 2020, μετά το εμβόλιο για τον Covid. Πέρασα κάποιους μήνες χωρίς έμμηνο ρύση, μιλώντας όμως με κάποιους συνεργάτες που είχαν αντιμετωπίσει το ίδιο, δεν ανησύχησα ιδιαίτερα. Δυστυχώς δεν σταμάτησε εκεί. Πέρυσι τον Σεπτέμβριο πέρασα τρεις μήνες συνεχόμενους χωρίς περίοδο. Άρχισα να νιώθω πεσμένη, η διάθεσή μου ήταν απαίσια και είχα brain fog. Ήταν σαν να έχω όλα τα συμπτώματα, για μια περίοδο που δεν ερχόταν ποτέ.
Στη δουλειά βλέπω τόσες πολλές γυναίκες στην ηλικία μου, η εμμηνόπαυση έρχεται αρκετά συχνά σαν συζήτηση στο τραπέζι, αλλά με έναν αφηρημένο τρόπο. Είναι κάτι που συμβαίνει αρκετά αργότερα στη ζωή. Όχι στα 46. Ήξερα πως η εμμηνόπαυση θα μου έριχνε τη διάθεση, αλλά όχι αυτό. Που ήταν όμως οι εξάψεις;
Μετά από μερικές εβδομάδες άρχισα να νιώθω χειρότερα. Αρνητικές σκέψεις όπως “θέλω να εγκαταλείψω την καριέρα μου” και “Δεν είμαι αρκετά καλή για να το κάνω πλέον αυτό”, άρχισαν να κυριεύουν το μυαλό μου. Η ερωτική επιθυμία μου έπεσε, ένιωθα διαρκώς μπερδεμένη. Ήθελα μόνο να κοιμάμαι και το άγχος μου εκτοξεύτηκε. Χρειαζόμουν αντικαταθληπτικά; Τι μου συνέβαινε; Έπειτα η επιδερμίδα μου έμοιαζε σαν να ήμουν 100 ετών.
